دامنه چیست؟

اگر قصد دارید در نمایش دادن آنلاین بیزینس خود موفق باشید، آشنایی با مبحث دامنه یا دامین (Domain) می تواند راه درازی برای شما باشد. در ادامه با ما همراه باشید.  

دامنه چیست؟

در پاسخ به سوال دامنه چیست باید اشاره کنیم که دامنه، اسم فیزیکی یک وبسایت است. درست زمانی که شما یک فروشگاه فیزیکی دارید، فروشگاه شما در یک آدرس مشخص واقع شده است و مشتریان از طریق آن آدرس می توانند به فروشگاه شما دسترسی داشته باشند. در خصوص وب سایت های اینترنتی نیز به همین صورت است. نام دامنه آدرس وب سایت شما است که کاربران از طریق آن آدرس می توانند به محتوای سایت شما دسترسی پیدا کنند.نام دامنه فقط می تواند توسط صاحب نام دامنه دسترسی داشته باشد یا استفاده شود. (این شخص رجیسترنت دامنه نامیده می شود که در ادامه به توضیح آن می پردازیم.) نام دامنه، ترکیبی از حروف، اعداد و نماد (Symbol) است که با وارد کردن در قسمت Address Bar می توان به یک سایت دسترسی پیدا کرد.

برای مثال، شما اگر بخواهید به سایت سرورپارس وارد شوید، نمی توانید فقط با وارد کردن عنوان pars به سایت دسترسی پیدا کنید، با این کار فقط نتیجه جستجو کلمه pars را در موتور جستجوی پیش فرض مرورگر خود مشاهده می کنید. شما میبایست اسم سایت را به صورت کامل pars.host وارد کنید که به سایت سرورپارس دسترسی پیدا کنید.استفاده از دامنه که ترکیبی از اعداد و حروف است راه راحت تری نسبت به وارد کردن آدرس IP برای دسترسی به یک سایت مد نظر است. با استفاده از این روش، کامپیوتر می تواند یک وبسایت مشخص را شناسایی کند. به دلیل اینکه استفاده از دامنه دسترسی به وبسایت را راحت می کند، بسیار مهم است که ساده و قابل حفظ کردن باشد. بنابراین در زمان انتخاب نام دامنه خود و یا انتخاب پسوند دامنه، بایستی به معنا دار بودن، مفهوم بودن، کوتاه و به یادماندنی بودن آن توجه داشته باشید.

جزئیات دامنه چیست؟

دامنه از دو بخش متفاوت تشکیل شده است. قسمت اول “دامنه سطح بالا” یا TLD (second-level domain) و قسمت دوم “دامنه سطح دوم” یا SLD (Second Level Doman) می باشد. با در نظر گرفتن آدرس سایت سرور پارس www.pars.host نگاه دقیق تری به این دو بخش خواهیم داشت. به آخرین بخش نام یک دامنه، دامنه سطح بالا می گویند که با مخفف TLD آنها را میشناسیم. برای مثال در آدرس سایت www.pars.host دامنه سطح بالا قسمت .host است.

در برخی موارد، TLD را پسوند یا افزونه می نامند. هدف ایجاد TLD، برقراری ارتباط با هدف یا موقعیت یک وبسایت است. The Internet Corporation for Assigned Names and Numbers یا همان ICANN رجیستری هایی را کنترل می کند که دامنه سطح بالا را در دسترس قرار می دهند. چند نوع از TLD وجود دارد که ICANN آنها را با این عناوین شناسایی می کند. از جمله: gTLD ، ccTLD ، sTLD و uTLD.

Generic Top-Level Domain یا دامنه سطح بالا عمومی (GTLD)

دامنه های سطح بالا عمومی، رایج ترین دامنه های قابل استفاده است. از جمله این نوع دامنه ها می توان به .com – .net – .org و .edu اشاره کرد. وظیفه این نوع دامنه ها، مشخص کردن حوزه کاری یک وبسایت است. برای مثال .com حوزه تبلیغاتی و .edu برای اهداف تحصیلی استفاده می شود.

Country-Code Top-Level Domain یا دامنه سطح بالا با کد کشور (CcTLD)

دامنه ها را می توانید از نوع ccTLD جهت مشخص کردن کشوری که یک وبسایت در آن به ثبت رسیده است، انتخاب کنید. برای مثال پسوند .ir برای وبسایت هایی که در ایران ثبت می شوند و .de برای وبسایت هایی که در کشور آلمان ثبت می شوند مورد استفاده قرار می گیرد.

ccTLD کشوری که وبسایت در آن ثبت شده است را مشخص میکند. اما بعضی کاربران، از دامنه های خاص مانند کشور لیبی .ly یا تووالو .tv به دلیل ارزش نام تجاری از آنها استفاده می کنند. در انتخاب این نوع از نام دامنه، می بایست این ریسک را که دامنه را خارج از کشور خود ثبت کرد را مد نظر قرار داد، به دلیل اینکه برخی از این نوع دامنه ها، می بایست پیش نیازهای Nexus را رعایت کنند.

Sponsored Top-Level Domain یا دامنه سطح بالا حمایت شده (STLD)

دامنه های سطح بالا حمایت شده زیر مجموعه ای از gTLD ها هستند، دامنه ای که توسط یک ارگان یا یک سازمان خاص حمایت می شود. برای مثال از مهمترین دامنه های sTLD بایستی به موارد .gov – .tv – .edu و غیره اشاره کنیم.

Un Sponsored Top-Level Domain یا دامنه سطح بالا عدم حمایت (UTLD)

این نوع از دامنه های سطح بالا نیز زیرمجموعۀ gTLD ها هستند، دامنه هایی که محدودیتی در ثبت ندارند مانند .com و .info که در اکثر رجیسترهای دامنه در دسترس هستند. زمانی که اولین دامنه ها برای اولین بار در سال ۱۹۸۰ میلادی در دسترس قرار گرفتند، ۷ دامنه از نوع gTLD وجود داشت و فقط ۳ دامنه از نوع uTLD را میشد بدون محدودیت ثبت کرد (.com ، .net و .org).

نتیجه کمبود انتخاب برای پسوند دامنه ها باعث شد بسیاری از کاربران پسوند .com را برای دامنه خود انتخاب کنند و همین امر موجب فراگیری این پسوند در بین کاربران شد. به دلیل اینکه پسوند .com به مدت طولانی در بین کاربران استفاده شد، انتخاب یک دامنه ای که کوتاه و قابل حفظ کردن باشد بسیار مشکل شده است. امروزه پسوندهای مختلف با توجه به حوزه های کاری مختلف، علاقه مندی های کاربران و محل فعالیت آنها وجود دارد.

SLD یا دامنه های سطح دوم چیست؟

Second-level domain یا SLD (که در بعضی جاها با عنوان ۲LD نیز شناخته می شود) قسمت قبل از TLD است. برای مثال در آدرس pars.host قسمت pars دامنۀ سطح دوم آدرس سایت است. معمولا دامنه سطح دو مهمترین قسمت از آدرس یک وبسایت است به دلیل اینکه کاربرها وبسایت شما را با این قسمت از نام دامنه شناسایی میکنند.

قسمت TLD از اهمیت زیادی برخوردار است اما مهمترین و ارزشمندترین بخش در نام دامین SLD است که قبل از آن می آید. برای مثال در آدرس سایت سرورپارس pars.host قسمت کلمه pars ارزش بیشتری نسبت به قسمت آخر .host دارد. نقش اصلی دامنه سطح دوم، معمولاً برای معرفی و شناسایی یک برند یا هویت یک سایت است. حداکثر طول دامنه سطح دوم می تواند تا ۶۳ کاراکتر باشد، اما بهتر است دامنه ای را انتخاب کنید که کوتاه، شناخته شده و قابل حفظ کردن باشد.

تفاوت URL و دامنه چیست؟

Domain دامین یا دامنه، رشته مشخصی از متن است که یک شخص را به وبسایت مد نظر هدایت میکند. این تعریف شباهت خیلی کمی به آدرس اینترنتی وب سایت یا URL دارد. در واقع، اکثر کاربران اغلب از Domain و URL به صورت متقابل استفاده میکنند. اما برای این که به درک درستی از دامین و URL برسید، لازم است تا مشخصا با هر کدام از این موارد آشنا شوید.

URL چیست؟

رشته ای از کاراکترها است که در مرورگر وارد شده و به سرور پیام می­ دهد که مجموعه ­ای از منابع را به کاربر نشان دهد. در حالی که دامنه و URL شباهت­ های زیادی دارند، URL توصیف پذیری بیشتری دارد. در واقع، URL شامل آدرس دامنه می­ شود. برای مثال، https://pars.host/contact-us/ یک URL است که شامل نام دامنه pars.host در آن می­ شود. URL اجزای دیگری نیز دارد. در ادامه با جزئیات بیشتری از URL بالا آشنا می شویم.

پروتکل (Protocol)

URL ها، شامل برنامه ها یا پروتکل هایی هستند که نحوه ارتباط با منابع را مشخص می­کند. در مثال بالا، قسمت https:// بخش پروتکل است. اکثر آدرس وبسایت ها از HTTP (پروتکل انتقال ابرمتن) یا HTTPS (پروتکل انتقال ابرمتن با گواهینامه SSL) استفاده می ­کنند. پیشنهاد می شود در این قسمت مطلب آپدیت جدید گوگل کروم و لزوم استفاده از گواهینامه امنیتی را نیز مطالعه کنید.

DNS یا سیستم نام دامنه چیست؟ (Domain Name System)

سیستم نام دامنه یا همان DNS، یک فرآیند تکنیکی تبدیل نام دامنه (pars.host) به آدرس اینترنتی یا همان IP است. همانطور که قبلا گفتیم، وب سایت رشته ای از اعداد و حروف دارد که همان IP شناخته می شود که کامپیوترها با استفاده از آنها، وب آدرس را به کاربر ارائه می دهد. انسان ها از حروف، کلمات و اعداد جهت برقراری ارتباط با یک وب سایت استفاده می کنند، اینترنت با آدرس IP محل وب سایت رو شناسایی می کنند.

زمانی که شما نام دامنه یا URL را که میخواهید ببینید وارد می کنید، سیستم نام دامنه در پس زمینه جهت پیدا کردن آدرس IP صحیح کار می کند و سپس شما را به وبسایت منتقل می کند. فرض کنید سیستم نام دامنه، دفترچه تلفن موبایل شما باشد. زمانی که شما اسم شخص مد نظر را تایپ می کنید، موبایل شما با شماره آن شخص تماس می گیرد. این یک فرآیند پیچیده است که مقادیر ورودی را ترجمه می کند و خروجی مد نظر کاربر را به آن نمایش می دهد. سیستم نام دامنه مشابه سیستم موبایل شما عمل می کند، با این تفاوت که با آدرس وب سایت کار می کند.

ترجمه نام دامنه به آدرس IP با عنوان DNS شناخته شده است. سیستم نام دامنه چند مرحله تا پیدا کردن آدرس IP پردازش می کند.

قدم اول: کاربر نام دامنه یا URL را در مرورگر خود وارد می کند. مرورگر اینترنت کاربر یک درخواست را ایجاد می کند و به شبکه ارسال می کند تا صفحه وب صحیح را نمایش دهد.

قدم دوم: درخواست به بازگشت دهنده DNS که از شرکت ارائه دهنده سرویس به کامپیوتر شما محول شده است، ارسال می شود. اگر آدرس IP در حافظه بازگشت دهنده DNS قرار گرفته باشد، یک رکورد بر میگرداند.

قدم سوم: اگر آدرس IP در بازگشت دهنده DNS وجود نداشته باشد، یک درخواست به NameServer های مسیر اصلی DNS جهت دریافت آدرس IP ارسال می کند.

قدم چهارم: مسیر اصلی NameServer دامنه سطح بالا (TLD) را آزمون و خطا می کند و بازگشت دهنده DNS شما را، به NameServer های مناسب با توجه به دامنه سطح بالا ارجاع می دهد.

قدم پنجم: هر دامنه سطح بالا NameServer های منحصر به فرد خود را دارد و هر نام دامنه دارای اطلاعات DNS است که از طریق فایل Zone در NameServer ذخیره شده است. زمانی که یک درخواست استعلام به NameServer های دامنه سطح بالا ارسال می شود، دامنه سطح دوم اعلام شده در درخواست بررسی شده و درخواست به سرورهای DNS که فایل Zone در آن قرار دارد ارسال می شود.

قدم ششم: بازگشت دهنده DNS شما یک درخواست استعلام مستقیم به DNS NameServer معرفی شده ارسال می کند، به دلیل اینکه هر دامنه NameServer های تعیین شده ای دارد.

قدم هفتم: بازگشت دهنده DNS شما رکورد A را دریافت می کند، یا رکورد DNS آدرس IP را مسیردهی می کند و اطلاعات را جهت استفاده در آینده ذخیره می کند.

قدم هشتم: بازگشت دهنده DNS شما رکورد A را برمیگرداند و صفحه وب سایت را با استفاده از آدرس IP به مرورگر شما تحویل می دهد.